Content deleted Content added
+ |
No edit summary |
||
Տող 16.
{{քաղվածք|Մարդը պետք է կարողանա բարուր փոխել, արշավանք կազմակերպել, խոզ մորթել, նավավարել, շենք նախագծել, սոնետ գրել, հաշինվները հավասարեցնել, պատ կառուցել, ոսկորը տեղը գցել, մեռնողին սփոփել, հրաման կատարել, համագործակցել, միայնակ գործել, հավասարումներ լուծել, նոր խնդիր վերլուծել, պարարտանյութ ցանել, համակարգիչ ծրագրավորել, համեղ ուտեստ պատրաստել, արդյունավետ կռվել, քաջաբար մեռնել։ Մասնագիտացումը միջատների համար է։|Լազարուս Լոնգի տետրերը, [[Ռոբերտ Հայնլայն]]}}
{{քաղվածք|Սիրելիս։ Քեզ համար եմ գրում։ Մթում օրը ինչքա՞ն է տևում։ Կամ շաբաթը՞։ Կրակն անցել է, ու ես ահավոր սառած եմ։ Իրականում պետք է ինձ դուրս քարշ տամ, բայց հետո այնտեղ արևը կլինի։ Մտահոգվում եմ, որ լույսը նկարչությունների գրա եմ վատնում՝ ոչ թե այս բառերը գրելու։ Մենք մեռնում ենք։ Մենք մեռնում ենք հարուստ՝ սիրականներով ու ցեղերով, համերով՝ որ կուլ ենք տվել, մարմիններով՝ որ մուտք ենք գործեր ու վեր լողացել ինչպես գետերը։ Վախերով՝ որ միջում թաքնվել ենք -- այս ողորմելի քարանձավի նման։ Ուզում եմ այս բոլորը մարմնիս վրա նշվի։ Մենք ենք իրական երկրները։ Ոչ թե սահմանները, որ գծվում են քարտեզների վրա՝ զորեղ մարդկանց անվամբ։ Գիտեմ, որ կգաս ու ինձ դուրս կտանես՝ Քամիների պալատ։ Ես դա եմ ուզել՝ այդպիսի տեղում քեզ հետ քայլել։ Ընկերների հետ, գետնի վրա որտեղ քարտեզներ չկան։ Լույսն անջատվել է, ու մթության մեջ եմ գրում։|Քաթրին Քլիֆտոն, ''Անգլիացի հիվանդը'', [[Մայքլ Օնդաթյե]]}}
{{Տես|:w:hy:User:Chaojoker}}
| |||