Content deleted Content added
No edit summary
չNo edit summary
Տող 15.
{{քաղվածք|Ոչ թե քննադատն է, որ հաշվի է առնվում․ ոչ թե նա, ով մատնացույց է անում՝ թե ինչպես է ուժեղ մարդը սայթաքում, կամ թե ինչպես անողը պետք է ավելի լավ աներ։ Երախտիքը պատկանում է մարդուն, ով իրական ասպարեզում է, ում դեմքը մրոտել է քրտինքով ու արնով․ ով քաջաբար ձգտում է․ ով սխալվում է, ով կրկին ու կրկին քիչ է բերում, որովհետև առանց ձգտման ոչ մի սխալ ու թերություն չկա․ բայց նա՝ ով իրականում ձգտում է անելիքներն անել․ ով գիտի մեծ կրքեր ու մեծ նվիրումները․ ով իրեն ծախսում է արժանի նպատակի համար․ ով ամենալավ դեպքում գիտի վերջում բարձր նվաճման հաղթանակը, իսկ ով ամենավատ դեպքում՝ եթե ձախողի, գոնե ձախողում է հույժ համարձակվելիս, և այդպիսով նրա տեղը երբեք այն սառն ու երկչոտ հոգիների հետ չէ, ովքեր ոչ հաղթանակ գիտեն և ոչ պարտություն։|[[Թեոդոր Ռուզվելտ]]}}
 
{{քաղվածք|Մարդը պետք է կարողանա բարուր փոխել, արշավանք կազմակերպել, խոզ մորթել, նավավարել, շենք նախագծել, սոնետ գրել, հաշինվներըհաշիվները հավասարեցնել, պատ կառուցել, ոսկորը տեղը գցել, մեռնողին սփոփել, հրաման կատարել, համագործակցել, միայնակ գործել, հավասարումներ լուծել, նոր խնդիր վերլուծել, պարարտանյութ ցանել, համակարգիչ ծրագրավորել, համեղ ուտեստ պատրաստել, արդյունավետ կռվել, քաջաբար մեռնել։ Մասնագիտացումը միջատների համար է։|Լազարուս Լոնգի տետրերը, [[Ռոբերտ Հայնլայն]]}}
 
{{քաղվածք|Սիրելիս։ Քեզ համար եմ գրում։ Մթում օրը ինչքա՞ն է տևում։ Կամ շաբաթը՞։ Կրակն անցել է, ու ես ահավոր սառած եմ։ Իրականում պետք է ինձ դուրս քարշ տամ, բայց հետո այնտեղ արևը կլինի։ Մտահոգվում եմ, որ լույսը նկարչությունների գրավրա եմ վատնում՝ ոչ թե այս բառերը գրելու։ Մենք մեռնում ենք։ Մենք մեռնում ենք հարուստ՝ սիրականներովսիրեկաններով ու ցեղերով, համերով՝ որ կուլ ենք տվել, մարմիններով՝ որ մուտք ենք գործեր ու վեր լողացել ինչպես գետերը։ Վախերով՝ որ միջում թաքնվել ենք -- այս ողորմելի քարանձավի նման։ Ուզում եմ այս բոլորը մարմնիս վրա նշվի։ Մենք ենք իրական երկրները։ Ոչ թե սահմանները, որ գծվում են քարտեզների վրա՝ զորեղ մարդկանց անվամբ։ Գիտեմ, որ կգաս ու ինձ դուրս կտանես՝ Քամիների պալատ։ Ես դա եմ ուզել՝ այդպիսի տեղում քեզ հետ քայլել։ Ընկերների հետ, գետնի վրա որտեղ քարտեզներ չկան։ Լույսն անջատվել է, ու մթության մեջ եմ գրում։|Քաթրին Քլիֆտոն, ''Անգլիացի հիվանդը'', [[Մայքլ Օնդաթյե]]}}
 
{{Տես|:w:hy:User:Chaojoker}}