Chaojoker

{{քաղվածք|Սիրելիս։ Քեզ համար եմ գրում։ Մթում օրը ինչքա՞ն է տևում։ Կամ շաբաթը՞։ Կրակն անցել է, ու ես ահավոր սառած եմ։ Իրականում պետք է ինձ դուրս քարշ տամ, բայց հետո այնտեղ արևը կլինի։ Մտահոգվում եմ, որ լույսը նկարչությունների վրա եմ վատնում՝ ոչ թե այս բառերը գրելու։ Մենք մեռնում ենք։ Մենք մեռնում ենք հարուստ՝ սիրեկաններով ու ցեղերով, համերով՝ որ կուլ ենք տվել, մարմիններով՝ որ մուտք ենք գործերգործել ու վեր լողացել ինչպես գետերը։ Վախերով՝ որ միջում թաքնվել ենք -- այս ողորմելի քարանձավի նման։ Ուզում եմ այս բոլորը մարմնիս վրա նշվի։ Մենք ենք իրական երկրները։ Ոչ թե սահմանները, որ գծվում են քարտեզների վրա՝ զորեղ մարդկանց անվամբ։ Գիտեմ, որ կգաս ու ինձ դուրս կտանես՝ Քամիների պալատ։ Ես դա եմ ուզել՝ այդպիսի տեղում քեզ հետ քայլել։ Ընկերների հետ, գետնի վրա որտեղ քարտեզներ չկան։ Լույսն անջատվել է, ու մթության մեջ եմ գրում։|Քաթրին Քլիֆտոն, ''Անգլիացի հիվանդը'', [[Մայքլ Օնդաթյե]]}}