Գոռոզություն
Գոռոզություն, ամբարտավանություն, ամբարտավան լինելը[1]։
Քաղվածքներ
խմբագրել- Գոռոզությունը հաճախ լինում է իսկական վեհության խոչընդոտ։
- Գոռոզությունը ծագում է անբավարար դատողությունից և ինքն իրեն չճանաչելուց։
- Գոռոզությունը միշտ միջակության թույլ օգնականն է և փութկոտ դեկորացիան։
- Գոռոզությունը թույլերի սփոփիչն է։
- Գոռոզ մարդը ասես պատված է սառցակեղևով։ Այդ կեղևի միջով անցք չկա ոչ մի զգացմունքի համար։
- Գոռոզությունը սահուն զառիթափ է, որի ստորոտում մեզ սպասում են մեծամտությունն ու փառամոլությունը։
- Եթե որևէ մեկին պակասում է բնության շնորհները, նա այդ պակասությունը լրացնում է ինքնաբավականության ուժեղացված դոզայով։
Աղբյուրներ
խմբագրել- Վ. Լ. Վորոնցով, Բանականության սիմֆոնիա, Երևան, 1981։