Դատավարություն
«Դատավարություն» (գերմ.՝ Der Prozess), Ֆրանց Կաֆկայի վեպը, որը նա գրել է 1914-1915 թվականներին, և որը հրապարակվել է նրա մահից հետո՝ 1925 թվականին։ Վեպը հայերեն է թարգմանել Ս․ Մկրտչյանը 1991 թվականին[1]։
Քաղվածք
խմբագրել- Երբ մարդ երեսուն տարի ապրի աշխարհիս երեսին և միայնակ հաղթահարի ամեն ինչ, ինչպես ինձ է վիճակված եղել, որոշ չափով հետ վարժված կլինի անակնկալի գալուց, և եղածն էլ այնքան ծանր չի տանի։
- Կանացի ձեռքերը առանց աղմուկ հանելու շատ բան են անում։
- Հանցանքն է դատարան առաջնորդում։
- Անգամ պարզապես նստել ու սպասելը՝ մեծ լարվածություն է։
- Ես վտանգից վախենում եմ միայն երբ ուզում եմ։
- Լինում են դեպքեր, երբ վճիռ կարող ես լսել հանկարծակի ու անսպասելի՝ ումից ասես, երբ ասես։
- Թեկուզ ես ուշացել եմ, բայց չէ որ ես այստեղ եմ։
- Դու չափից դուրս շատ ես օգնություն փնտրում ուրիշների մոտ։ Մի՞թե դու չես զգում, որ այդ օգնությունը իրական չի։
- Միայն թե կանգ չառնես կես ճանապարհին, դա ամենաանիմաստ բանն է ոչ միայն գործերում, այլև միշտ և ամենուր։
- Մեղքը ինքն է դեպի իրեն ձգում արդարադատությունը։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Մ․ Հակոբջանյան (2014). Հայ թարգմանական գրականություն. հատոր Բ. Երևան: Հայաստանի ազգային գրապալատի հրատարակչություն. էջ 223.
Աղբյուրներ
խմբագրել- Ֆրանց Կաֆկա «Դատավարություն»։ grqamol.am (հունվարի 14, 2015 թ․)։ Վերստացված է՝ սեպտեմբերի 19, 2015 թ․։
