Դեպի անհունը
«Դեպի անհունը», Հովհաննես Թումանյանի պոեմներից, որ գրվել է 1894 թվականին։
Քաղվածքներ
խմբագրել- Կյանքը երազ է, երազն էլ մի կյանք,
- Երկուսն էլ անցվոր, երկուսն էլ պատրանք։
- Եվ թե հաստատուն մի բան կա անմահ,
- Արղյոք իմաստուն հոգին չի՞ միայն նա.
- Որ թե հարթըմնի և թե երազում
- Ապրում է, տեսնում, ըզգում ու հուզվում...[1]
- Մենք հողեղեններս՝ անճար ու չընչին,
- Ի՜նչ ենք աստուծո կամքի առաջին...
- Բաց է էս ճամփեն ամենքիս համար.
- Ծեր, երիտասարդ, մեղավոր, արդար,—
- Ամե՜նք, ամենքը, էստեղ ինչ որ կան,
- Էսօր թե էգուց ամենքը կերթան.
- Ով որ կըմընա,
- Թող նա պարծենա[2]։
- Ու հանկարծ ես էլ
- Ուզեցի հաշտվել հըզոր մահի հետ.
- Անճար, ակամա սկսա մըտածել,
- Թե մահը լավ է, միայն մենք՝ տգետ,
- Մենք խեղճ, կարճամիտ, ու չենք հասկանում՝
- Ինչպես է գալիս և ուր է տանում,
- Թե՝ և՛ կյանք, և՛ մահ—անցավոր, ունայն
- Մի մեծ հավերժի ձևերն են միայն,
- Ինչպես որ ահա «երեկն» ու «էսօր»[3]։
- Եվ ի՜նչ է սիրո իմաստը վերին,
- Ի՜նչ երջանկության խորհուրդը խորին,—
- Հալվե՜լ, միանա՜լ,
- Իրեն մոռանալ...[4]
- Եվ ի՜նչ է մարդը, և ի՜նչ իրեն կյանք.—
- Եղծական ձևեր, ձայներ, շարժումներ։
- Հավերժականը չունի կերպարանք,
- Նա լուռ է, անշարժ, հաստատ, աներեր...[5]
- Եվ էն աշխարհը հըրաշալի՜ էր.
- Ո՛չ սուգ կար էնտեղ, ո՛չ վայելք, ո՛չ սեր,
- Ոչ կարելի էր կորցընել մի բան
- Եվ ոչ ունենալ քաղց ագահության....
- Տըժգույն, անարև, աղոտ լուսի մեջ
- Աղոթում էին անձայն ու անվերջ,
- Աղոթքն էլ սակայն ոչինչ չէր խընդրում.
- Ո՛չ ազատություն, ո՛չ մահ, ո՛չ խընդում...[6]
- Մի օր էլ մենք ենք էսպես գընալու,
- Կյանքն էլ է դատարկ, մարդն էլ է դատարկ,
- Ո՜վ է աշխարքիս վըրա մընալու.
- Անցավոր են ողջ— բախտ, վայելք ու փառք...[7]
Աղբյուրներ
խմբագրել- ↑ Հովհաննես Թումանյան, Ընտիր երկեր երկու հատորով, հ. 1, Երևան, 1985, էջ 219։
- ↑ Հովհաննես Թումանյան, Ընտիր երկեր երկու հատորով, հ. 1, Երևան, 1985, էջ 221։
- ↑ Հովհաննես Թումանյան, Ընտիր երկեր երկու հատորով, հ. 1, Երևան, 1985, էջ 221-222։
- ↑ Հովհաննես Թումանյան, Ընտիր երկեր երկու հատորով, հ. 1, Երևան, 1985, էջ 222։
- ↑ Հովհաննես Թումանյան, Ընտիր երկեր երկու հատորով, հ. 1, Երևան, 1985, էջ 223։
- ↑ Հովհաննես Թումանյան, Ընտիր երկեր երկու հատորով, հ. 1, Երևան, 1985, էջ 225-226։
- ↑ Հովհաննես Թումանյան, Ընտիր երկեր երկու հատորով, հ. 1, Երևան, 1985, էջ 228։
