Կյանքը հիասքանչ է (ֆիլմ, 1997)
իտալական տրագիկոմեդիա, 1997 թ.
«Կյանքը հիասքանչ է», 1997 թվականին նկարահանված իտալական գեղարվեստական ֆիլմ։
ԳվիդոԽմբագրել
- Buongiorno, Principessa! (Ողջույն, արքայադուստր)
- Սա ի՞նչ վայր է։ Հիանալի է։ Աղավնիներ են թռչում, աղջիկներ են ընկնում երկնքից։ Ես տեղափոխվում եմ այստեղ։
- Սա շատ հասարակ է։ Հեշտը շուտ է մոռացվում։
Քեռի ԷլիզեոԽմբագրել
- Լռությունը ամենաբարձր ձայնն է։
- Չկա ավելի անհրաժեշտ բան, քան ավելորդ բաները։
- Մտածիր արևածաղիկների մասին։ Նրանք խոնարհվում են արևին։ Բայց նրանք, ովքեր խոնարհվում են շատ ցածր, կործանվում են։ Դու ծառայություն ես մատուցում, բայց դու ծառա չես։ Ծառայելը արվեստ է։ Աստված ծառայում է մարդուն, բայց Նա ծառա չէ։
ՀանելուկներԽմբագրել
- Ինչքան շատ է այն, այնքան քիչ ես տեսնում։ - Մթություն
- Ճաշից առաջ Սպիտակաձյունիկին
- 7 թզուկներ աչքով արեցին:
- Ինքա՞ն շուտ նա նրանց ճաշ կմատուցի: - 7 ակնթարթում
- Ասա իմ անունը, և ես էլ չկամ։ - Լռություն
- Չաղ, չաղ ու շատ տգեղ եմ,
- Դեղին, դեղին ու ալարկոտ եմ,
- Եթե հարցնես, թե ով եմ ես,
- Կռյա-կռյա-կռյա ես կասեմ:
- Քայլում եմ շատ անփույթ ես,
- Դե ասա՝ ով եմ ես: -Ֆիլմի ընթացքում պատասխան չի տրվում:
ԵրկխոսություններԽմբագրել
- Գվիդո- Նայիր Ֆերուչչո, ինչ էի քեզ ասում, մենք քաղաքում ենք։ Այստեղ կարող ենք անել ամեն ինչ։ Մենք ազատ ենք։ Ուզում ես ինչ-որ բան անել, արա, ուզում ես քշել, քշի, ուզում ես գոռալ, գոռա։
- Ֆերուչչո- Աաաաաաա (գոռում է):
- Գվիդո- Վերջացրու, դու խելագա՞ր ես: Այստեղ չի կարելի անել այն ինչ գյուղում:
- Ֆերուչչո- Իսկ ես ի՞նչ արեցի:
- Գվիդո- Խնդրում եմ մի գոռա: Մենք քաղաքի կենտրոնում ենք:
- Գվիդո- Իսկ ի՞նչ քաղաքական հայացքներ ունեք։
- Պրն Նարդի- (դառնալով դեպի որդիները) Բենի՛տո, Ադո՛լֆ, խելոք մնացեք: (դառնալով Գվիդոյին) Ինչ ասացի՞ր:
- Գվիդո- Ոչինչ: Հարցնում էի ինչպե՞ս են գործերը:
- Մատուցող- Հռոմից մարդ է եկել, նախարարությունից է։
- Գվիդո- Խոհանոցը փակ է:
- Մատուցող- Ափսոս, նա շատ թեյավճար կտար:
- Գվիդո- Խոհանոցը բաց է:
- Գվիդո- Բարև ձեզ, արքայադուստր։
- Դորա- Չի կարող պատահել: Խնդրում եմ ամեն ինչ բացատրել:
- Գվիդո- Ոչ, այդ դուք պետք է բացատրեք: Ես կանգնում եմ տան մոտ, դուք թռչում եք իմ ձեռքերի մեջ, հեծանիվից ընկնում եմ ու հայտնվում եմ ձեր գրկում: Դպրոցում գալիս եմ ստուգումների՝ իմ առջև դուք եք: Դուք նույնիսկ երազումս եք հայտնվում: Ամեն ինչ պարզ է. Դուք ինձ սիրահարվել եք: Ես ձեզ չեմ մեղադրում, բայց... Լավ, հանձնվում եմ: Դուք հաղթեցիք: Ու՞ր ենք գնում արքայադուստր: Ծո՞վ: Դուք սիրու՞մ եք ծով: Այո՞, գնա՞նք ծով: Եվ ինչ, որ այսպիսի եղանակ է: Գնում ենք ծով:
- Դորա- Որտե՞ղ ենք մենք։
- Գվիդո- Մենք արդեն եղել ենք այստեղ:
- Դորա- Դուք և ե՞ս: Ե՞րբ:
- Գվիդո- Ինչպե՞ս: Դուք չե՞ք հիշում: Այն գիշեր երբ անձրև էր գալիս, ես ձեզ համար բարձից անձրևանոց էի արել: Հրաշալի երեկո: Ես դրեցի ղեկը ուսիս և վալս պարեցի (պարում է): Հետո ես կանգնեցի ձեր դիմաց, և դուք ինձ համբուրեցիք:
- Գվիդո- Մոռացա ձեզ ասել։
- Դորա- Ասացեք:
- Գվիդո- Դուք չեք պատկերացնում, թե որքան եմ ուզում ձեզ հետ սիրով զբաղվել: Ես ոչ մեկին դա չեմ ասի, առավել ևս ձեզ: Կասեի միայն կտտանքների միջոցով:
- Դորա- Ի՞նչ կասեիք:
- Գվիդո- Որ ուզում եմ ձեզ հետ սիրով զբաղվել ոչ մեկ անգամ, այլ նորից ու նորից: Բայց ես դա երբեք չեմ ասի: Ես խելագար չեմ: Ես չեմ ասի, որ ուզում եմ ձեզ սիրել հենց ձեր տան դիմաց մնացած ամբողջ կյանքում:
- Գվիդո- Ի՞նչ է եղել, քեռի։ Սա քո՞ ձին է։ Աստված իմ։ Նրանք ներկե՞լ են նրան։ Ի՞նչ են գրել։ «Ուշադրություն, հրեական ձի»։ Գրողը տանի։
- Քեռի- Բարբարոսներ են: Վանդալներ: Ինչ տխուր է: Ինչ անհեթեթություն. «հրեական ձի»:
- Գվիդո- Քեռի, մի ընկճվիր: Սա պարզապես անհաջող կատակ է:
- Քեռի- Ոչ, հեշտ չէ, ամեն ինչ այնքան էլ հեշտ չէ: Համակերպվիր, Գվիդո, սա քո հետ էլ կպատահի:
- Գվիդո- Իմ հե՞տ: Ի՞նչ կարող է իմ հետ պատահել: Վատագույն դեպքում ինձ կհանվեցնեն, դեղին կներկեն և կգրեն. «Ուշադրություն, հրեա մատուցող»:
- Ժոզե- (մի խանութի ցուցափեղկին կարդում է. «Հրեաների և շների մուտքը արգելվում է») Ինչու՞ հրեաների և շների մուտքը արգելվում է։
- Գվիդո- Նրանք չեն ուզում, որ նրանց մոտ մտնեն հրեաներ և շներ: Ամեն մեկն անում է այն, ինչ ուզում է: Այ այնտեղ կա խոհանոցային պարագաների խանութ: Այնտեղ, օրինակ, չեն թողնում իսպանացիների և ձիերի: Իսկ այնտեղ կա դեղատուն: Երեկ իմ ընկեր չինացին ուզում էր մտնել այնտեղ կենգուրուի հետ: Նրան ասացին. «Ոչ, մեզ պետք չեն չինացիներ և կենգուրու»: Նրանք չեն սիրում նրանց:
- Ժոզե- Իսկ մենք մեր խանութ թողնում ենք բոլորին:
- Գվիդո- Ոչ, վաղվանից ես նույնպես կփաքցնեմ արգելք: Դու ի՞նչ չես սիրում:
- Ժոզե- Սարդեր: Իսկ դու՞:
- Գվիդո- Ես չեմ սիրում վեստգոտերին: Վաղը ես կգրեմ. «Սարդերի և վեստգոտերի մուտքը արգելվում է»: Զզվեցրել են ինձ այդ վեստգոտերը: Հերիք է: Այդպես էլ կանենք:
- Ժոզե- Ես ուզում եմ քնել։
- Գվիդո- Արի այստեղ, Ժոզե, ապրես: Ու՞ր ենք մենք գնում: Իսկ եթե ճանապարհից շեղվեցի՞նք: Քնիր Ժոզե, ապրես: Թող հրաշալի երազ տեսնես: Իսկ եթե այս ամենը, ինչ կատարվում է մեզ հետ, երազ է: Մենք քնած ենք: Վաղը մեզ կարթնացնի մայրիկը: Նա մեզ կբերի համեղ կաթով սուրճ և թխվածքաբլիթ: Սկզբում մենք կընթրենք: Հետո ես կսիրեմ նրան: 2 անգամ կամ 3, եթե կարողանամ:
