Ղազար Փարպեցի
միջնադարյան հայ պատմիչ
Քաղվածքներ
խմբագրել- Միտքը սնունդ է, մտածել նշանակում է սնվել[1]։
- Դեռ արարչագործության ժամանակից նախանձը բազում ոճիրներ գործեց աշխարհում[2]։
- Եվ արդ՝ զայսպիսի զըղձակերտ գաւառ (Արարատ գավառ), զչնաշխարիկ և զամենալի ըստ տուչուեթեան ամենախնամ արարչին Աստուծոյ, զԱյրարատեան գաւառ, որ է գլուխ աշխարհիս Հայոց, զգաւառն համբաւատենչ, զգաւառն ամենալի, որ բերէ յինքեան զօրինակ լիութեան...[3]
- Մեղավոր են ոչ միայն գործողները, այլև նրանք, որ հանդուրժում են[4]։
Աղբյուրներ
խմբագրել- ↑ Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 26. ISBN 99930-2-276-4.
- ↑ Սուրեն Գրիգորյան, ed (2006). Ասույթներ. «Լուսաբաց հրատարակչատուն». էջ 280.
- ↑ Ղազար Փարպեցի, Պատմութիւն Հայոց և թուղթ առ Վահան Մամիկոնեան (աշխատասիրությամբ՝ Գ. Տեր-Մկրտչյան և Ստ. Մալխասյանց, Տփղիս, 1904, էջ 23-24
- ↑ Թևավոր խոսքեր, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989
