Որդան կարմիր (վիպակ)
«Որդան կարմիր», Ռուբեն Հովսեփյանի վիպակներից։
Քաղվածքներ
խմբագրել- Արան ասաց, որ այո, չի հավանում «Վարդանանքը», որովհետև փղերի դեմ փղեր է պետք դուրս բերել, որովհետև ռուսական գիրք է կարդացել ինքը, որն ավարտվել է ռուսների հաղթանակով, ֆրանսիական գիրք է կարդացել՝ հաղթել են ֆրանսիացիները, անգլիականում՝ անգլիացիները, իտալականում՝ իտալացիները, իսկ իրեն՝ հայերը, պարտվում են։ Սա ի՞նչ պատմություն է։
- Բանաստեղծության տողը, ինչպես էլ արտասանվի, չի լացացնի, եթե ներսումդ լաց չունենաս։
- Օրը ժամերից է բաղկացած, ժամը՝ րոպեներից, րոպեն՝ վայրկյաններից, վայրկյանը՝ ակնթարթներից։ Նա զգաց ակնթարթի իրական գինը։ Անցածը ետ բերելու համար նա պատրաստ էր տրոհել նաև ակնթարթը։
- Երկրաշարժը քանի-քանի քաղաք է ավերել։ Եվ պատահել է՝ նույն քաղաքը մի քանի անգամ։ Բայց մարդիկ չեն տեղափոխվել, չէ։ Նորից են կառուցել նույն տեղում[1]։
- Նա մի բութ ցավով խաչ էր քաշել նրա վրա, որովհետև անհայտությունը նույնպես մի հեռավոր գերեզման է, որի վրա չգիտես՝ շիրմաքար կա, թե ոչ[1]։
- Ավելի շատ շուրթերին գրելով, քան ձայնալարերը գործի դնելով ասաց նա[1]։
- Այս հուշը կոպերի տակ էլ նա ավանդեց հոգին[1]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ռուբեն Հովսեփյան «Որդան կարմիր»։ grqamol.am (հուլիսի 26, 2015 թ․)։ Վերստացված է՝ սեպտեմբերի 15, 2015 թ․։
Աղբյուրներ
խմբագրել- Երկար, հրաշալի օր («Որդան կարմիր» վիպակը և պատմվածքներ), Ե., «Սովետական գրող», 1980, 256 էջ։