«Ռաֆայել Արամյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

* [[Երեխա]]ները, որքան էլ երեխա են, ինչ-որ բանով նման են մեզ, նրանք էլ գիտեն իրենց սահմանը, գիտեն, թե որտեղից պետք է ետ վերադառնան, իսկ եթե անցնում են սահմանը, վերջում պատժվում են համարձակության համար՝ այնպես, ինչպես մենք<ref name="Ռաֆայել Արամյան">Ռաֆայել Արամյան, Մեռած քաղաքի պարիսպների տակ, Երևան, «Հայաստան», 1970, 272 էջ</ref>:։

* Նա, ով լքում է իր [[հայրենիք]]ը, նա աղքատացնում է իրեն և հայրենիքը<ref name="Ռաֆայել Արամյան" />:։

* Ծառ չկա, որի միջով քամի չանցնից<ref name="Ռաֆայել Արամյան" />:։

* Երբ մեջքդ էլ չի ուղղվում, և ծունկդ էլ չի ծալվում, գալիս է ժամը տխուր երգերի<ref name="Ռաֆայել Արամյան" />:։

* Ասում են մի չար [[մարդ]] է եղել և որքան [[չարություն]]ներ, վատություններ է արել, այնքան մեխ է խփել իր տան առջև ծառի բնին:բնին։ Մեկ օր էլ տեսել է, որ էլ տեղ չի մնացել ու մեխը մեխին անհնարին է խփել, գնացել է [[իմաստուն]]ի մոտ ու ասել.

:-Իմաստուն, իմաստուն, ես իմ ամեն մի չարությունից հետո մի մեխ եմ խփում ծառի բնին, և հիմա էլ տեղ չի մնացել, ի՞նչ անեմ:անեմ։

:-Գնա և հիմա միայն լավություններ ու բարություններ արա, ու ամեն բարությունից հետո մի մեխ դուրս քաշիր ծառի բնից և երբ բոլոր մեխերը կհանես, արի ինձ մոտ:մոտ։

:Անցել են տարիներ:տարիներ։ Չար մարդը բարություններ է արել և մեկ օր նորից գնացել է իմաստունի մոտ, հիշեցրել նրան, թե ով է ինքը ու ասել.

:-Հիմա ծառի բնին էլ մեխ չկա, տեղ բացվեց:բացվեց։

:-Մարդ, ես քեզ այս ամենն ասացի, ոչ թե տեղ բացելու համար, այլ որ տեսնես ու հասկանաս, թե որքան էլ բարություն անես, չարություններիդ հետքերը միշտ մնալու են ծառի բնին:բնին։

:-Իսկ ես հենց դրա համար էլ ուզում եմ նորից մեխեր խփել, որ հետքերը չմնան, - ասել է չար մարդը:մարդը։

:Եվ իմաստունը, որ իսկապես իմաստուն էր, հանկարծ հասկացել է, որ ինքն այնքան էլ իմաստուն չէ ու լռել, ոչինչ չի պատասխանել<ref name="Ռաֆայել Արամյան" />:։

*Ավելի լավ է [[առյուծ]]ի կեր լինեմ հայրենիքում, քան թե [[աղվես]]ի շուքի տակ ապրեմ<ref name="Ռաֆայել Արամյան" />:։

*Շրջող աղվեսն ավելի շատ բան գիտի, քան քնած առյուծը<ref name="Ռաֆայել Արամյան" />:։

*[[Գայլ]]ը փարախում ձագեր է բերել, և դա մեր [[Շուն|շների]] հեզությունից է<ref name="Ռաֆայել Արամյան" />:։

*Մեզանից ով էլ իր շալվարին այսքան կարկատան ունենա, պարզապես կմնա նստարանին կպած ու երբեք չի շարժվի տեղից<ref name="Ռաֆայել Արամյան" />:։