«Ֆաուստ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 20.
:Տաղտուկ են, ինչպես աշնան ցուրտ քամին,
:Որն աղմկում է չոր ճյուղերի մեջ<ref>Յոհան Վոլֆգանգ ֆոն Գյոթե, Ֆաուստ, Երևան, 1963</ref>։
</poem>
* <poem>
:Ճիշտ է այնքան։
:Գործն այսօրվա մի թող վաղվան։
:Զուր մի կորցրեք և ոչ մի օր։
:Մարդն ինչ գտնի հնարավոր։
:Պիտի որսա հաստատակամ։
:Այնուհետեև ոչ մի անգամ
:Բաց չի թողնի գտածը նա,
:Եվ գործն առաջ միշտ կընթանա։
</poem>
* <poem>
:Սիրտը սրտի հետ չեք կապի երբեք,
:Երբ սրտաբուխ չէ խոսքը լիովին։
</poem>
* <poem>
:Վիշտը անգղ է կյանք հոշոտող։
:Ամբոխն ինչքան էլ լինի վատ
:Մարդը դարձյալ մարդով է մարդ։
</poem>
* <poem>
:Չեն էլ հասկանում մարդիկ ապիկար,
:Առանց քրտինքի չի՛ք երջանկություն։
:Թե ունենան էլ իմաստնության քար,
:Զուր է, չեն դառնա սրանք իմաստուն։
</poem>
* <poem>
:Ալիքն ամեն քամուց կտատանվի,
:Սակայն ժայռը չի սասանվի։
</poem>
* <poem>
:Ոչ մի կասկած պահին միակ երջանկության
:Մարդու պարտքն է՝ ապրել, թեկուզ և մի վայրկյան։
</poem>
* <poem>
:Պատրանք է ունայն
:Կարճ կյանքը երկրի,
:Երկինքն է միայն
:Օրրանն իղձերի։
:Այստեղ ենք հասնում
:Մեր երազածին,
:Մեզ վեր է հանում
:Հավերժ կանացին։
</poem>
| |||