Ֆաուստ

«Ֆաուստ», Յոհան Վոլֆգանգ ֆոն Գյոթեի ամենահայտնի ստեղծագործությունը։ Հայերեն թարգմանել է Պարույր Միքայելյանը։

Ֆաուստն ըստ Ռեմբրանդի

Քաղվածքներ

• Երբ խեղկատակ է քահանան նույնպես,

Ինչպես հաճախ է դա մեզ մոտ լինում։

• Մասնիկն եմ այն ուժի, որ հավիտյան

տենչում չարիք, բայց բարիք է գործում միայն։

• Միշտ երեխա է երեխան։
• Ձեր խոսքերն իրենց փայլով արտաքին,

Որով դուք մարդկանց խաբում եք անվերջ,

Տաղտուկ են, ինչպես աշնան ցուրտ քամին,

Որն աղմկում է չոր ճյուղերի մեջ։

• Ճիշտ է այնքան։

Գործն այսօրվա մի թող վաղվան։

Զուր մի կորցրեք և ոչ մի օր։

Մարդն ինչ գտնի հնարավոր։

Պիտի որսա հաստատակամ։

Այնուհետեև ոչ մի անգամ

Բաց չի թողնի գտածը նա,

Եվ գործն առաջ միշտ կընթանա։

• Սիրտը սրտի հետ չեք կապի երբեք,

Երբ սրտաբուխ չէ խոսքը լիովին։

• Վիշտը անգղ է կյանք հոշոտող։

Ամբոխն ինչքան էլ լինի վատ

Մարդը դարձյալ մարդով է մարդ։

• Չեն էլ հասկանում մարդիկ ապիկար,

Առանց քրտինքի չի՛ք երջանկություն։

Թե ունենան էլ իմաստնության քար,

Զուր է, չեն դառնա սրանք իմաստուն։

• Ալիքն ամեն քամուց կտատանվի,

Սակայն ժայռը չի սասանվի։

• Ոչ մի կասկած պահին միակ երջանկության

Մարդու պարտքն է՝ ապրել, թեկուզ և մի վայրկյան։

• Պատրանք է ունայն

Կարճ կյանքը երկրի,

Երկինքն է միայն

Օրրանն իղձերի։

Այստեղ ենք հասնում

Մեր երազածին,

Մեզ վեր է հանում

Հավերժ կանացին։