«Աբուլ Ֆարաջ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 12.
* Լավագույն գովասանքն այն է, որը գալիս է այնպիսի մարդուց, որին դու ոչ մի լավ բան չես արել<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 593:</ref>։
* Հարբեցողությունը բոլոր արատների մայրն է<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 602:</ref>։
* Գինին չորս հատկություն է հաղորդում յուրաքաչյուրինյուրաքանչյուրին, ով այն խմում է։ Սկզբում մարդ սկսում է նմանվել սիրամարգի՝ նա փքվում է, նրա շարժումները սահուն են ու վեհապանծ։ Այնուհետև նա ձեռք է բերում կապիկի բնավորություն և սկսում է բոլորի հետ կատակել ու կոկետություն անել։ Հետո նա նմանվում է առյուծի և դառնում է անձնասպան, գոռոզ, իր ուժերին վստահ։ Բայց վերջում նա վերածվում է խոզի և, նրա նման թավալվում է ցեխի մեջ<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 604:</ref>։
* Ինչո՞ւ [[նախանձ]]ները ինչ որ բանից վշտացած են։ Որովհետև նրանց տանջում են ոչ միայն սեփական անհաջողությունները, այլև ուրիշների հաջողությունները<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 618:</ref>։
* Սանձարձակությունը դրսևորվում է ոչ միայն արարքներում, այլև բառերում<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 649:</ref>։