Վախկոտություն
Վախկոտություն, փոքրոգության արտահայտություններից մեկը, մարդու վարքը բնորոշող բացասական բարոյական հատկություն, որն ի վիճակի չէ կատարելու այնպիսի արարքներ, որոնք համապատասխանեն բարոյական պահանջներին (կամ, ընդհակառակը, ձեռնպահ մնան անբարոյական գործողություններից), բնության կամ հասարակական ուժերի հանդեպ վախը հաղթահարելու հետևանքով[1]։
Քաղվածքներ
խմբագրել- Վախի զգացումը, ամենայն հավանականությամբ ամենատանջալիցն է հոգեկան այն բոլոր զգացումներից, որոնք մատչելի են մարդկային բնավորությանը։
- Գ. Ի. Պիսարև
- Երբեք հնարավոր չէ երջանիկ ապրել, եթե ամբողջ ժամանակ դողում ես սարսափից։
- Պ. Հոլբախ
- Ինչպես հիվանդ մարմնում թուլացած են բոլոր անդամները, այնպես էլ վախկոտ հոգում ջլատված է եռանդը։
- Վախն առաջանում է հոգու անզորության հետևանքով։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Բարոյագիտական բառարան, Երևան, 1985, էջ 396