Վանիկ Սանթրյան

հայ արձակագիր, հրապարակագիր, գեղանկարիչ

Վանիկ Ալեքսանի Սանթրյան (Վանյա Սանթրյան, հունվարի 16, 1935, Թաղավարդ-մարտի 18, 2017), հայ արձակագիր, հրապարակագիր, գեղանկարիչ։ ՀՀ վաստակավոր լրագրող (2010)։

Քաղվածքներ

խմբագրել
  • Սեղանի շուրջը տեր ու ծառա չկա, զվարճանալ թույլատրվում է բոլորին[1]։
  • Մեծերը չեն մեռնում, մեծերը լույս են դառնում[1]։
  • Ազգավնաս ու չար գործի համար անպատիժ չի մնա ոչ-ոք, եթե անգամ նա արքան է կամ կաթողիկոսը հայոց[1]։
  • Ամեն ոք պիտի բարի հիշատակ թողնի եկողաց, - այնպիսի գործ մնայուն, որ հետնորդաց պատճառի հիացմունք[1]։
  • Ճանաչումը սահման չունի, քանզի անսահման է բնությունը[1]։
  • Անձին պիտի խոր հարգանք տածել, նվիրվել անսահման, և նա քեզ կտանի գիտության անհայտ ու հետաքրքրական ճամփաներով[1]։
  • Գիտությունը զենք է ու զորաբանակ։ Ուրիշ արքաներ կգան ու կանցնեն, գիտուն միտքը կմնա, գիտուն միտքը լույս կտա և ոչ թե թրի փայլը[1]։
  • Ճշմարիտ գիտությունը մարդուն վախ չի բերի, վնաս չի բերի[1]։
  • Կռիվը երբեք խոսքով չեն դադարեցնում, այլ՝ զենքով։ Կա և՛ խոսք, որ ուժեղ է նետից[1]։
  • Հողդ արցւնքներով չես պահի[1]։
  • Մարդուս միտքը հավասար չի կիսված չարի ու բարու միջև։ Չարի բաժինը շատ է[1]։
  • Արծաթի փայլն աչք է կուրացնում, միտքը՝ պղտորում[1]։
  • Միևնույն է՝ անցյալից չես փախչի, թեկուզ չար լինի անցյալն այդ։ Ե՛տ դարձիր դեպի օրերը հեռավոր[1]։
  • Օտարի օճառը մեր ձեռքը չի լվանա, օտարի դեղը մեր վերքին դարման չի անի[1]։
  • Սերը չեն շահում, սերը նվաճում են։ Եվ նվաճում են ուժով ու միասնությամբ[1]։
  • Միաբան լինենք. սա է մեր ուժը[1]։
  • Ազգը կա՛, ազգը կմնա՛: Ինչպես քարն է մնում դաժան հողմերի արշավելուց հետո[1]։
  • Օտար տիրողը միշտ էլ թշնամի է, նվաճողը օտար է միշտ[1]։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 Վանիկ Սանթրյան, «Մաշտոցի որդիները», Սովետական գրող հրատարակչություն, Երևան, 1985


 
Վիքիպեդիա
Կարդացե՛ք Վանիկ Սանթրյան հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում: