Ումբերտո Էկո

Ումբերտո Էկո (իտ.՝ Umberto Eco, հունվարի 5, 1932, Ալեսսանդրիա, Իտալիա - 2016), իտալացի գրականագետ, գրող և փիլիսոփա։

Քաղվածքներ

Անմահ Հռչակի կառուցման մեջ ամենից առաջ կարիք ունես մի տիեզերական անամոթության։

«Ճամբորդություններ Գերիրականությունում» (1975), Ճամբորդություններ Գերիրականությունում գրքից
(անգլերեն՝ "Travels in Hyperreality" (1975) from Travels in Hyperreality)

Ահաբեկչությունը քանի-ազգայինների կենսաբանական հետևանքն [է], ինչպես որ մի օր տենդը փաստարկելի գինն է ազդեցիկ պատվաստուկի... Ընդհարումը (կոնֆլիկտը) մեծ ուժերի միջև է, ոչ թե դևերի և հերոսների միջև։ Դժբախտաբար է, ուրեմն, այն ազգը որ իր «հերոսներին» գտնում է ոտնատակ, հատկապես եթե նրանք դեռ կրոնական տերմիններով են մտածում և ներգրավում են բնակչությանը իրենց արյունոտ վերելքում դեպի մի անբնակ դրախտ։

«Հարվածում Դրության Սրտին» (1978), Ճամբորդություններ Գերիրականությունում գրքից
(անգլերեն՝ "Striking at the Heart of the State" (1978) from Travels in Hyperreality)

Երբ բոլոր նախատիպները անամոթորեն դուրս են պառթկում, մենք ուղղալարվում ենք հոմերական խորիմաստության խորքը։ Երկու կլիշե մեզ ծիծաղեցնում են, իսկ հարյուր կլիշե շարժում են մեզ, որովհետև մենք աղոտորեն զգում ենք որ կլիշեներն իրենք իրենց միջև են խոսում, մի միասնակություն տոնում... Ինչպես որ ցավի ծայրահեղության մեջ հանդիպում է զգացական բավականությանը, և խեղաթյուրման ծայրահեղությունը սահմանակցում է խորհրդական եռանդին, այնպես նաև չափից դուրս տափակության ծայրահեղությունը թույլատրում է մեզ մի ակնարկ քաղել Վսեմից։

«Կազաբլանկա՝ Պաշտամունքային Կինոթատրոն և Միջտեքստային Կոլաժ» (1984), Ճամբորդություններ Գերիրականությունում գրքից
(անգլերեն՝ "Casablanca: Cult Movies and Intertextual Collage" (1984) from Travels in Hyperreality")

Վերապատմիչը չպիտի աշխատանքի թարգմանությունները սպասարկի. այլապես նա վեպ չեր գրելու, որը մի մեքենա է՝ մեկնաբանությունների արտադրության։

Վարդի Անունի հետագրությունից (1984)
(անգլերեն՝ Postscript to The Name of the Rose (1984))

Գրողը պիտի մեռնի երբ վերջացրել է գրելը։ Այնպես որ չանհանգստացնի տեքստի արահետը։

Վարդի Անունի հետագրությունից (1984)
(անգլերեն՝ Postscript to The Name of the Rose (1984))

Այսօր ես գիտաքցում եմ որ վերջերս շատ «հակակառուցային (դեկոնստրակտիվ) կարդալ»-ու վարժությունները կարդացվում են ոնց որ իմ ծաղրերգությունից հոգևորված։ Այս է ծաղրերգության միսիան՝ նա չպետք է երբեք վախենա չափազանց ձգվելուց։ Եթե նրա նշանակետը ճիշտ է, դա պարզորեն ազդարարում այն ինչ ուրիշները հետագայում կարտադրեն՝ անշիկնված, անկիրք և հաստատական լրջությամբ։

Նախաբան՝ Թերկարդացությունների
(անգլերեն՝ Postscript to The Name of the Rose (1993))

Ես միշտ էլ ասել եմ որ ես այն անգլերենը որ գիտեմ սովորեմ եմ երկու աղբյուրից—Մարվել կոմիկներից և Ֆիննեգանների Արթնանում են-ից [դա գիրք է Ջեյմզ Ջոյսից]։

Հարցազրույց Book Magazine-ի հետ, Սեպտեմբեր/Հոկտեմբեր 2002

Ապագայի մասին ստելը՝ պատմությունն է արտադրում։

Հարցազրույց Fast Company-ի հետ, Հոկտեմբեր 2002

Արձակագրությունից

Որովհետև այն ինչ ես տեսա աբբայարանում այն ժամանակ (և պիտի հիմա վերհիշեմ) պատճառ դարձավ որ ես մտածեմ թե հավատաքննիչներն հերետիկոսներ են սծեղծում։ Եվ ոչ միայն այն զգացումնով, որ նրանք հերետիկոսներ են երևակայում՝ որտեղ նտանք չկան, այլ նաև հավատաքննիչներն այնպես ուժգնորեն են ընկճում աղանդավոր նեխումները, որ շատերը վարվում են դեպի նրանց հետ կիսվելը՝ իրենց դատավորնետի հանդեպ ատելության մեջ։ Իրավապես, մի կլորակ առաջացած Սատանայի կողմից։ Աստված մեզ պահապան։

Վարդի Անունը, Առաջին օր, Sext
(անգլերեն՝ The Name of the Rose, First Day, Sext)

«Որեմն մենք ապրում ենք մի տեղ, որ լքված է Աստծու կողմից». ես ասացի, թևատված։
«Որևէ տեղ ճարե՞լ ես, որ Աստված իրեն տանը կզգար». Վիլյամն ինձ ասաց, իր բարձր հասակից ցած նայելով։

Վարդի Անունը, Երկրորդ օր, Nones
(անգլերեն՝ The Name of the Rose, Second Day, Nones)

«Բայց ինչո՞ւ Ավետարանը երբևէ չի ասում, թե Հիսուսը ծիծաղել է». ես հարցրի, ոչ մի լավ պատճառով։ «Ջորջը ճի՞շտ է։»

«Գիտնականների խմբեր են խորհել թե արդյոք Հիսուսը ծիծաղել է։ Հարցն ինձ շատ չի հետաքրքրում։ Ես հավատացած եմ, որ նա չի ծիծաղել, որովհետև, ամենաիմաստունը որ կար իբրև Աստծո որդի, նա գիտեր թե մենք քրիստոնայաներս ինչպես էինք վարվելու...»

Վարդի Անունը, Երկրորդ օր, Compline
(անգլերեն՝ The Name of the Rose, Second Day, Compline)

«Զուլալության մեջ, քեզ ի՞նչն է ամենից շատ սարսափեցնում», ես հարցրի։
«Շտապողականությունը», պատասխանեց Վիլյամը։

Վարդի Անունը, Հինգերորդ օր, Nones
(անգլերեն՝ The Name of the Rose, Fifth Day, Nones)

Ժամանակը հավերժության է, որ կակազում է։

Բաուդոլինի, Գլուխ 33
(անգլերեն՝ Baudolino, Chapter 33)

Հոգալ մարդկանց գոհացնելու մասին՝ բոլոր ոգևոր աճի վնասի պատճառն է դառնում։

Բաուդոլինի, Գլուխ 39
(անգլերեն՝ Baudolino, Chapter 39)

Այո, գիտեմ, որ դա ճշմարտությունը չէ, բայց մի մեծ պատմության մեջ փոքր ճշմարտությունները կարող են փոխվեն այնպես, որ մեծ ճշմարտությունն երևա։

Բաուդոլինի, Գլուխ 40
(անգլերեն՝ Baudolino, Chapter 40)

Աղբյուրներ

Ումբերտո Էկոյի ասածվացքները (անգլերեն)։ Վերստացված է՝ 2008-12-29։

Վիքիպեդիա

Կարդացե՛ք Ումբերտո Էկո հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում: