Դրախտ
Դրախտ (նաև Եդեմ), քրիստոնեության մեջ՝ հոգու հավերժական կացարան, որտեղ մարդիկ ապրում են բնության և Աստծո հետ համերաշխության մեջ, որտեղ տիրում է կատարյալ երջանկություն, չկա մահ և տառապանք։
- Ես միշտ երևակայել եմ, թե Դրախտը մի տեսակ գրադարան կլինի։
- Մի ավյուն գրքերի համար, խմբ. Հարոլդ Ռաբինովից և Րոբ Կափլան
- Ահաբեկչությունը քանի-ազգայինների կենսաբանական հետևանքն [է], ինչպես որ մի օր տենդը փաստարկելի գինն է ազդեցիկ պատվաստուկի... Ընդհարումը (կոնֆլիկտը) մեծ ուժերի միջև է, ոչ թե դևերի և հերոսների միջև։ Դժբախտաբար է, ուրեմն, այն ազգը որ իր «հերոսներին» գտնում է ոտնատակ, հատկապես եթե նրանք դեռ կրոնական տերմիններով են մտածում և ներգրավում են բնակչությանը իրենց արյունոտ վերելքում դեպի մի անբնակ դրախտ։
- «Հարվածում Դրության Սրտին» (1978), Ճամբորդություններ Գերիրականությունում գրքից
- (անգլերեն՝ "Striking at the Heart of the State" (1978) from Travels in Hyperreality)
- Դրախտն ու դժոխքը մեր ջահելությունն ու ծերությունն են։ Ուրիշ գաղտնիք չկա[1]։
Աղբյուրներ
խմբագրել- ↑ Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 47. ISBN 99930-2-276-4.