Ամոթխածություն
Ամոթխածություն, ամաչկոտ լինելը, ամաչկոտություն, ամաչկոտի հատկությունները[1]։
Քաղվածքներ խմբագրել
- Խելացի էակներին բնորոշ է իրենց անկատարությունները զգալու ընդունակությունը, հենց այդ պատճառով էլ բնությունը մեզ տվել է ամոթխածություն, այսինքն` ամոթի զգացում այդ անկատարելությունների հանդեպ։
- Ամոթի կարմրությունը առաքինությանդափնին է։
- Ամաչել սովորեցնել հնարավոր չէ, նրա հետ պետք է ծնվել։
Աղբյուրներ խմբագրել
- Վ. Լ. Վորոնցով, Բանականության սիմֆոնիա, Երևան, 1981։
