Մեր մանկության տանգոն
«Մեր մանկության տանգոն», հայկական թատերգական կինոնկար, որն էկրան է բարձրացել 1985 թվականին։ Ռեժիսորը և սցենարի հեղինակն է Ալբերտ Մկրտչյանը։
Քաղվածքներ
խմբագրել- Սիրանուշ. Կեղնի մե օրըմ, օր երկնքից տեսնիմ, թե էս աշխարհն ընչի է էսպես ծու՜ռ...
- -Լավ, ըդիկ կարևոր չէ։
- -Օր ըդպես է, քեզի հակառակ պտի էրթամ։
- Քարտուղարուհի. Մեծ կնիգ ես, պտի հասկնաս
Սիրանուշ. Էդ ընչի որոշեցիր, օր մեծ կնիգ եմ, հա՞... Մե հատըմ քեզի նայե՛։ Մեծ կնիգ ե՜ս... Դու ի՞նչ բարոյական իրավունք ունիս ընձի անպատվելու։ - Սիրանուշ. Վարդուշը քուգդ է, ըդուր համար կզարկես։ Երեխեքիդ կզարկես, Վարդուշին կզարկես։ Էդ ինչի՞ համար կյանքումդ մե անգամ ընձի չզարկիր։
- Ռուբեն. Էս ի՞նչ դժբախտություն է։ Մարդ չի կռնա երջանիկ եղնի։
- Այո՛, ամեն ինչ խլեցիք ինձնից, և՛ դափնի, և՛ վարդ, և՛ սեր, և՛ երազ... Հոգ չէ՛, խլեցե՛ք, բայց կա դեռ մի բան, որ հակառակ ձեզ՝ տանում եմ ինձ հետ, և դա իմ սաղավարտն է։
- -Ի՞նչ եք փնտրում, տիկին։
-Թաշկինակս։
-Պետք չէ։ Այստեղ չի կարելի լաց լինել։ - Ռուբեն. Ծո գետինը մտնիս... Հերդ քեզի համար պերաշկի բերե, օր դու էրթաս բեմի վրա կապիկություններ էնե՞ս։ Սաղ աշխարհի վրա հերդ է խնդացել, հմի աշխարհը հորդ վրա կխնդցնե՞ս...
- - Հենց ըսեցի երեք չորս, բարձր կխնդաք, օր Վարդուշի սիրտը տրաքի, երեք չո՛րս։
