...քանզի ամեն անգամ, երբ սերն է գալիս, այն ջահել է ու սքանչելի: Վայրի վարդի թարմ ծաղկի պես[3]:
— Նա գեղեցիկ է առավոտյան այգաբացի նման, քնքուշ՝ արևի առաջին շողի պես: Նրա շունչն արբեցնում է գարնանից էլ ուժգին:— Վայրի վարդին ինքնամոռաց գովերգում էր Սոխակը[3]: