«Սիրելի բարեկամ» (ֆր.՝ Bel-Ami), ֆրանսիացի գրող Գի դը Մոպասանի վեպը, որը գրվել և հրատարակվել է 1885 թվականին։ Վեպը հայերեն է թարգմանել Ա․ Կոթիկյանը 1953 թվականին[1]։

«Սիրելի բարեկամ» գրքի շապիկը

Քաղվածքներ

խմբագրել
  • Սիրած էակի մոտ հրաշալի ժամեր անցկացնելուց հետո մարդ ենթարկվում է մի անօրինակ տիրակալության, որը միաժամանակ և՜ մտերիմ է, և՜ անորոշ, և՜ հուզիչ, և՜ հիասքանչ, որովհետև խորհրդավոր է։
  • Զգացմունքների միությունը կնքում է սրտերի միությունը։
  • Չկա ավելի մեծ երջանկություն, որը կարելի լինի համեմատել երկու ձեռքերի առաջին սեղմումի հետ այն պահին, երբ մի ձեռքը հարցնում է՝ «Սիրու՞մ ես ինձ», իսկ մյուսը պատասխանում՝ «Այո՛, սիրում եմ ձեզ»։
  • Որքան դժվար է գտնել մի մարդ, որի մտքի սահմանները լինեն ընդարձակ, որը քեզ տա լայն շնչելու զգացողությունը, ինչպես կարելի է շնչել ծովափնյա վայրերում։
  • Կյանքը մի լեռ է. քանի բարձրանաս, այնքան որոշակի կտեսնես նրա գագաթը և երջանիկ կզգաս քեզ, սակայն երբ հասնես բարձունքին, այնտեղից հանկարծ կտեսնես վայրէջքը, որի ստորոտը մահն է։ Բարձրանալը լինում է դանդաղ, իսկ իջնելը՝ շատ արագ։
  • Ինչքա՜ն տխրություն կա խոր լռության մեջ այն սենյակի, ուր ապրում են մենակ։
  • Աշխարհը ուժեղներինն է։ Հարկավոր է լինել ուժեղ։ Հարկավոր է լինել բոլորից բարձր։
  • Սիրո մեջ հարկավոր է տակտ, հնարագիտություն, խոհեմություն և ծայրահեղ նրբազգացողություն։
  • Մարդ խորամանկ է դառնում, երբ սկսում է սիրել։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. Մ․ Հակոբջանյան (2013). Հայ թարգմանական գրականություն. հատոր Ա. Երևան: Հայաստանի ազգային գրապալատի հրատարակչություն. էջ 370. 


Աղբյուրներ

խմբագրել