Անահիտ Սահինյան

հայ հրապարակախոս, արձակագիր, թարգմանիչ, գրող

Անահիտ Արամի Սահինյան (հունիսի 20, 1917, Վարդաբլուր - հունվարի 7, 2010, Երևան), հայ գրող, արձակագիր, հրապարակախոս։

Քաղվածքներ

խմբագրել
  • Մարդուն պետք չի մասերի բաժանել՝ հոգի, սիրտ, մարմին, այդ բոլորի ամբողջությունն է մարդը, դրանք ներթափանցված են մեկը մյուսի մեջ[1]։
  • Ծաղկին գեղեցկություն պարգևողը մեր աչքն է, սիրող աչքն էլ գեղեցկություն է պարգևում նրան, ում սիրում է, և իր պարգևած այդ գեղեցկությունը ամենից լավ ինքը՝ պարգևող աչքն է տեսնում[1]։
  • Երջանիկ լինենելու համար էլ բնատուր ձիրք է պահանջվում, որ ամեն մեկը չունի։ Մի ինչ-որ ներքին տեսողություն է պահանջվում մարդուց, որպեսզի կարողանա գտնել փնտրած երջանկությունը, որպեսզի կուրորեն , խարխափելով չանցնի նրա կողքով, ում փնտրում է և ձեռքը գցի ու բռնի հենց նրան, ումից պետք է խուսափի[1]։
  • Մարդիկ կան ծնված սուր տեսողությամբ, մարդիկ էլ կան, ի ծնե, ի բնե կարճատես՝ կամ էլ իսպառ կույր[1]։
  • Քթի տակինը չտեսնելը ուրիշ բան չէ հավանաբար, քան ներքին տեսողության բացակայության նշան[1]։
  • Կյանքին համ ու հոտ տվողը խենթություններն են[1]։
  • Այն, ինչ իմն է, ոչ ոք չի կարող ինձանից խլել, ես ամուսնուս գինը գիտենալով, գիտեմ նաև իմ գինը...Նա երբեմն ձեզ հետ հեռախոսով զրուցում է, և դուք դրանով երջանի՞կ եք, աստված իմ, միայն թե դուք դրանով իսկապես երջանիկ լինեք, ես ձեզ խոստանում եմ այսուհետև հաճախ հիշեցնել նրան ձեր գոյությունը և խնդրել, որ զանգահարի...[1]
  • Բնության օրենքով բնության ստեղծած արարածների մի տասակը մյուս տեսակի վրա իրավունք ունի ձեռք բարձրացնել միայն մեկ ծայրահեղ դեպքում, երբ ինքը քաղցած է, ու նա կարող է կեր հանդիսանալ իր համար[1]։
  • Աստված ամենքի հետ է, ամենքին զրուցակից, աչքն ամենքի վրա...[1]
  • Չարից, փորձանքից հեռու մնալու համար պետք է շարունակ աստծո հետ լինել, քաղցր պահել նրա աչքը քեզ վրա, հեռու մնալ գայթակղություններից, չանել այն, ինչ տերը չի սիրում, նա տեսնում է, թե ով ինչ է անում, նույնիսկ՝ թե ով ինչ է մտածում, հեռու մնալ մեղքերից[1]։
  • Հացը սուրբ է, հացն աստված է պարգևել մարդուն նրա դառը քրտինքի դիմաց[1]։
  • Բարի գործ կատարելը փառամոլություն չէ, այլ աստծուն հաճելի լինելու, նրա հետ հեշտ ապրելու, նրա աչքը վրադ քաղցր պահելու միջոց[1]։
  • Գործը եթե պետք է արվի, պետք է արվի վճիռն արձակելուց անմիջապես հետո[1]։
  • Արյունակցական քանդված կապերին փոխարինելու են գալիս աշխատանքային և հասարակական կյանքում առաջացած կապերը, բայց դրանք նույնպես հեղհեղուկ են։ Աշխատանքդ կորցրիր, քանդվեցին այդ կապերը, ասպարեզից հեռացար՝ մենակ ես մնում, մենակ՝ մահվան մոտեցող ճանապարհին[1]։
  • Կապը մարդկանց հետ, երևի, զիջում է այն կապին, որ ունես քո ծննդավայրի հող ու ջրի հետ[1]։
  • Բոլոր մարդիկ հավասար են, անհավասար պայմաններն են մարդկանց անհավասար դարձնում, ստեղծում տերեր և ստրուկներ, ստեղծում իշխողներ և իշխվողներ, հարուստներ և աղքատներ[1]։
  • Մարդը հասարակության և իր միջազայրի ծնունդն է[1]։
  • Նախախնամությունը վրեժխնդիր է լինում մարդուց ճակատագրին չհնազանդվելու համար[1]։
  • Արվեստագետի մեծությունը, հիրավի, նրա կերտած դրական կերպարների մեծության մեջ է[1]։
  • Բանաստեղծությունը՝ մեծերի համար թե փոքրերի, նախ և առաջ պետք է բանաստեղծություն լինի՝ արվեստի գործ[1]։
  • Նպատակ պետք է ունենալ կյանքում, բարձր իդեալներ, մարդուն բարձրացնողը, մարդուն մարդ պահողն այդ է[1]։
  • Բարձր գաղափարներն ու բարձր իդեալները մարդկային անհատական ու հասարակական ցավերից ծնվող ծաղիկներ են[1]։
  • Բնականն ու բանականն այն է, որ ամեն մի նորմալ ծնված կենդանի արարած, այդ թվում և մարդը, օժտված է զգացումներով[1]։
  • Մարդկային ոչ մի արատ մարդու հետ չի ծնվում։ Դրանք հիրավի, բնականոն կյանքին անհարիր պայմանների ծնունդն են[1]։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 Անահիտ Սահինյան, Կեռմաններ, «Հայաստան» հրատարակչություն, 1976:


 
Վիքիպեդիա
Կարդացե՛ք Անահիտ Սահինյան հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում: