Սիդ

«Սիդ» (ֆր.՝ Le Cid), ֆրանսիացի դրամատուրգ Պիեռ Կոռնեյլի տրագիկոմեդիան, որը լույս է տեսել 1636 թվականին։ Պիեսը հայերեն է թարգմանվել 1982 թվականին։ Թարգմանիչ՝ Հ․ Բախչինյան։

«Սիդ» պիեսի առաջին հրատարակության շապիկը

Քաղվածքներ

• Ճակատագիրը միշտ հարափոփոխ կերպարանք ունի, երջանկության մեջ ես վախենում եմ դժբախտությունից։
• Ինչ որ մեզ հայտնի չէ այսօր, կիմանանք վաղը։
• Սերը դահիճ է, որ չի խնայում երբեք ոչ մեկին։
• Հույսի մեջ ապրող սերը մեռնում է հենց այդ հույսի հետ։ Դա մի կրակ է, որի մեջ արդեն վառելիք չկա։
• Իմ ամենամեծ հույսը այն է լոկ, որ անհույս մնամ։
• Ով չի վախենում մահից, չի վախենում և սպառնալիքից։

• Ատելությունը, որը թաքնվում է սրտի խորքերում,
  

Այրվում է ծածուկ և ավելի է դրանից եռում։

• Այն բանին, ինչին մարդն արժանի չէ, չի կարող տիրել։
• Հաղթության փառքը պիտի ձեռք բերել միայն վտանգով։

• Չի գտնում մարդը երբեք կատարյալ մի ուրախություն.
  

Մեր ամենամեծ խնդության մեջ էլ կա մի տխրություն.
Եվ միշտ էլ ինչ-որ մի չար կասկածանք, նման դեպքերում,
Բերկրանքով լցված մեր հոգիներին տագնապ է բերում։

• Դու ինձ արժանի դարձար՝ վրեժդ լուծելով,
  

Ես քեզ արժանի կդառնմ՝ նույնը քեզ հատուցելով։

• Քաջածին մարդիկ սկզբից ևեթ լինում են արի։

• Եթե հիվանդը հրապուրված է իր հիվանդությամբ,
  

Նա ընդունում է ապաքինումը մեծ դժկամությամբ։

• Հաճախ այն քայլը, որ հանցավոր է թվում մեզ այսօր,
  

Վաղը դառնում է շատ սովորական և օրինավոր։

• Պատիվը մեկն է, իսկ սիրուհիներ՝ որքան որ կուզես։
  

Սերը հաճույք է, մինչդեռ պատիվը՝ պարտականություն։

• Սակայն կենդանի օրինակի մեջ ուժ կա առավել։ Մեռած անցյալից հնարավոր չէ շատ բան սովորել։
• Որքան էլ գործեք սխրանքներ վսեմ ու հերոսական, չի լինի արքան իր հպատակին երբեք պարտական։
• Քաջածին հոգում արիությունը հասունանում է կարճ ժամանակում։

• Պետք չէ նաև լինել անտարբեր.
  

Հաճախ դա սաստիկ վտանգավոր է և կորստաբեր։

Աղբյուրներ

• Պիեռ Կոռնել «Սիդ»։ grqamol.am (հոկտեմբերի 3, 2014 թ․)։ Վերստացված է՝ սեպտեմբերի 28, 2015 թ․։