Արվեստ
գործունեության ոլորտ, որն ուղղված է արտահայտիչ աշխատանք ստեղծելուն, որը նախատեսված է գնահատվելու գեղեցկության կամ հուզական ուժի համար (այ
Արվեստ, իրականության ստեղծագործական վերարտադրությունը գեղարվեստական պատկերների միջոցով[1]։
Քաղվածքներ
խմբագրել- Չկա գիտություն՝ գիտության համար, չկա արվեստ՝ արվեստի համար. դրանք բոլորն էլ գոյություն ունեն հասարակության համար, մարդուն վեհ ու վսեմ դարձնելու համար, նրան գիտելիքներով և կյանքի նյութական բարիքներով հարստացնելու համար։ [3]
- Չպետք է լինել նեղ մասնագետ. այդտեղ է արվեստի մահը։ [4]
- Չկա ավելի շվայտ ու անառակ արվեստ, քան սենտիմենտալ արվեստը, քաղցրմեղցր արվեստը, որը ստիպում է հեկեկալ զգայուն կանանց։ [4]
- Ունակություն և գիտություն, հիշողություն և արվեստ—այս երկու զույգերը ինքնին են պահում, բայց երբ հանդիպում են՝ աշխարհում էլ ոչինչ նշանակություն չունի[5]։
- Չի կարելի սեփական հաճույքի համար շարունակել արվեստով զբաղվել[6]։
- Արվեստը ժողովրդից կտրված չպետք է լինի։ Կա՛մ ժողովրդի հետ, կա՛մ ժողովրդի դեմ, բայց ոչ նրանից դուրս[6]։
- Մենք նոր սերնդին ենք թողնում սերը հայրենիքի նկատմամբ. ի՞նչը կարող է դա ավելի լավ արտահայտել, քան արվեստը։ [7]
- Ես մտածում եմ որ արվեստը՝ միակ հոգևոր բանն է այս աշխարհում։ Եվ ես հրաժարվում եմ հակադրվել հավատալ ուրիշ մարդկանց մեկնաբանություններե Աստծո։ Ես չեմ կարծում որ որևէ մարդ պիտի [հակադրվի]։ Ոչ մի անձ չի կարող հեղինակային իրավունքին տիրանալ թե Աստված ինչ է նշանակում[8]։
- Արվեստը այնպիսի պահանջ է մարդու համար, ինչպես ուտելը և խմելը։ Ստեղծագործության պահանջը, որն իր մեջ մարմնավորում է գեղեցկությունը, անբաժան է մարդուց[9]։
- Արվեստը պետք է լինի աչքի նման թափանցիկ, պարզ և աչքի նման բարդ։ [10]
- Ամբողջ մեծ գրականությունը և արվեստը պրոպագանդա է[2]։
- Արվեստը շատ է ազնվացնում մարդուն, նրա հոգուն տալով ազնվություն և սքանչելի գեղեցկություն։ [3]
- Արվեստն սկսվում է այնտեղ, որտեղ վերջանում է բնությունը[11]։
- Արվեստի բոլոր տեսակները ծառայում են արվեստներից մեծագույն՝ երկրի վրա ապրելու արվեստին[12]։
- Անձնական վշտի և հրճվանքի միջոցով ներկայացնել հավաքականը. ահա արվեստը[13]։
- Մարդն այնքան մեծ է, որքան մեծ են նրա երազները։ Արվեստը երազի իրականացումն է։ Իրականությունը անցնող կյանքն է. արվեստն է հավերժականը, ճշմարիտը[13]։
- Ասում են, թե արվեստը հայրենիք չունի։ Այս ճշմարիտ է, սակայն ամեն հայրենիք իր արվեստն ունի. ամեն մի ժողովուրդ՝ իր սեփական, ուրույն արվեստը[13]։
- Չկա մեծ արվեստ՝ առանց մտքերի, գաղափարների, նպատակադրման։ Մեծ արվեստագետները մեծ մարգարեներ են[14]։
- Իսկական ու մեծ արվեստը, երբ էլ ստեղծված լինի, հնանալ չի կարող, այն միշտ արձագանք կգտնի եկողների սրտերում[15]։
- Նկարիչների արվեստը լույս է, որովհետև թե՛ ծերերը, թե՛ մանուկները համահավասար դիտում են[17]։
- «Արվեստագետը պետք է տեսանելի առարկաների ու երևույթների ընկալման միջոցով, իր ողջ էությամբ զգա ու արտացոլի Բնություն-Տիեզերքի ներքին շնչառությունն ու ներդաշնակությունը, կարգն ու միասնությունը։ Արվեստը արտաքին աշխարհի պատկերմամբ պիտի ներշնչի բնության տիեզերականությունը, նույնն է, թե պիտի արտացոլի օրինաչափոորեն իր հավերժական դրսևորումն ապրող ունիվերսալ գեղեցկությունը[18]։
Առանց աղբյուրի քաղվածքներ
խմբագրել- Արվեստի օրենքները աշխատանքի, փորձի ընթացքում պետք է տրվեն նկարչին, գրողին աննկատելիորեն, բնական մի բյուրեղյա անբռնազբոսությամբ։ Եթե չի տրվում, ուրեմն չի տրվում։ Զոռով (ուղղակի անփոխարինելի խոսք է) ոչինչ անել չի կարելի։
- Մեծագույն երջանկություն է կարողանալ տեսնել ու զգալ արվեստի գործը, կարողամալ խորանալ մեծ վարպետների ստեղծագործության մեջ։
- Արվեստը բազմազանություն է սիրում ինչպես պատմական, այնպես էլ ազգային տեսակետներից։ Մարդկության պատմության դինամիկան իր բազմազանության մեջ՝ ահա համաշխարհային արվեստի բովանդակությունն ու դեմքը։
- Արվեստը ժամանակի ու պատմության խրոնիկա չէ և ոչ էլ գաղափարների իլյուստրացիա։ Այն հոգեկան մի ակտիվություն է, որ հավերժական բնույթ ունի։
- Արվեստը միշտ քննադատվում է և մի կողմնակի անձ է մեղադրանքն ստանում։
- Տեսողական արվեստները նույնն են՝ կան շատ կայֆոտ, հրաշալի ապշեցուցիչ պատկերներ որ պատճառվում են մտածես, և հետո կան հրաշալի ապշեցուցիչ պատկերներ որ հենց քեզ վայրկյանապես հեռացնում են եղած աշխարհից։ Վերջինս ես մի քիչ ավելին եմ սիրում։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Ա․ Ս․ Ղարիբյան (1969). Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան. հատոր Ա. Երևան: ՀՍՍՀ Գիտությունների ակադեմիա. էջեր 240.
- ↑ 2,0 2,1 Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան, ed (2002). Մտքի Հրավառություն. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 117. ISBN 99930-2-263-2.
- ↑ 3,0 3,1 Փառանձեմ Վարդունի, ed (1974). Մտերիմ Խոսքեր. «Հայաստան» Հրատարակչություն. էջ 147.
- ↑ 4,0 4,1 Փառանձեմ Վարդունի, ed (1974). Մտերիմ Խոսքեր. «Հայաստան» Հրատարակչություն. էջ 164.
- ↑ Ժամանակ և տեղատվություն (անգլերեն)։ Նաբոկովի դյուժինը. 1958.
- ↑ 6,0 6,1 Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան, ed (2002). Մտքի Հրավառություն. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 113. ISBN 99930-2-263-2.
- ↑ Փառանձեմ Վարդունի, ed (1974). Մտերիմ Խոսքեր. «Հայաստան» Հրատարակչություն. էջ 150.
- ↑ Մերիլին Մենսոնի ասացվածքներ (անգլերեն)։ Վերստացված է՝ 2008-12-29։
- ↑ Փառանձեմ Վարդունի, ed (1974). Մտերիմ Խոսքեր. «Հայաստան» Հրատարակչություն. էջ 146.
- ↑ Փառանձեմ Վարդունի, ed (1974). Մտերիմ Խոսքեր. «Հայաստան» Հրատարակչություն. էջ 153.
- ↑ Սուրեն Գրիգորյան, ed (2006). Ասույթներ. «Լուսաբաց հրատարակչատուն». էջ 88.
- ↑ Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան, ed (2002). Մտքի Հրավառություն. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 116. ISBN 99930-2-263-2.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 79։
- ↑ Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 78։
- ↑ Գևորգ Աբաջյան, Արտիստը ինչպես տեսա։ Հուշեր։ Երևան։ Սովետական գրող, 1986, էջ 63
- ↑ Թևավոր խոսքեր, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989
- ↑ Թևավոր խոսքեր, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989, էջ 36
- ↑ Վ. Մաթևոսյան,, Զրույցներ Սարյանի հետ, Երևան, 2002, էջ
- ↑ Իմաստության ոսկե հանրագիտարան, մտահղացել, թարգմանել և կազմել է Ա․ Ավագյանը, Երևան, Հայագիտակ, 2017, էջ 396։
